Delen

Op de hoogte blijven van onze laatste nieuwsitems en ontwikkelingen? Volg onze LinkedIn pagina

Volg VDP op LinkedIn
22 maart 2023

‘Tussen een cappuccino en een paspoort zit niet veel verschil’

Een aantal jaar geleden maakte Hermannus Stegeman de overstap van de horeca naar de gemeentelijke overheid. Als Manager Publiek bij de gemeente Utrechtse Heuvelrug zet hij zich in om de bevlogenheid van zijn collega’s de ruimte te geven, ondanks de regels en systemen. ‘Want ook al kan de inwoner niet kiezen bij welke overheid hij geholpen wordt, hij heeft wel een behoefte hoe hij geholpen wordt.’

In januari 2023 werd Hermannus gekozen tot bestuurslid; een goede aanleiding voor een nadere kennismaking. In dit interview vertelt hij over zijn overstap van de horeca naar de overheid, zijn visie op dienstverlening en zijn bijdrage aan de vereniging. En wat fietsen hiermee te maken heeft.

Hermannus Stegeman bij de balies van gemeente Utrechtse Heuvelrug

Laten we bij het begin beginnen. Hoe zag je horeca-carrière eruit?

Hermannus: “Als horeca-ondernemer heb ik jarenlang meerdere zaken gehad. Daarnaast heb ik in het lokale bestuur van Horeca Nederland gezeten en communicatietraining aan medewerkers gegeven. Daarnaast heb ik ook nog als adviseur voor horeca-ondernemers gewerkt. De switch om ambtenaar te worden, heb ik niet zomaar gemaakt. Dat had een persoonlijke reden.”

Kun je wat meer over die persoonlijke reden vertellen?

Hermannus: “De ontwikkeling van mijn oudste zoon was voor mij een spiegel. Hij heeft autisme en ging naar een bijzondere school voor speciaal basisonderwijs. Die school probeerde niet de zwakke punten van de kinderen op te trekken tot het gemiddelde maar daagde hen juist uit om hun talenten maximaal te ontwikkelen. Die aanpak geeft veel zelfvertrouwen en motivatie. Wat het kind minder goed kan, ontwikkelt zich ook mee, omdat de kinderen weten waar ze het voor nodig hebben.

Toen ik zag wat dat voor mijn zoon deed, realiseerde ik me dat ik op dezelfde manier aan mezelf kan werken. Dat ook ik mezelf vooruit kan jagen op mijn talenten. Daarom heb ik mijn horecazaken verkocht, ben ik horeca-adviseur geworden en uiteindelijk bij de gemeente terechtgekomen. Deze levensles neem ik nu ook mee in de ontwikkeling van mijn medewerkers: stimuleer mensen maximaal op hun talenten en innerlijke motivatie”

Hoe vind je het om bij de gemeente te werken?

Hermannus: “Alles wat ik hiervoor gedaan heb, komt bij elkaar in mijn huidige werk. Dienstverlening speelt nog steeds een grote rol, want tussen een cappuccino en een paspoort zit niet veel verschil. De klant die een cappuccino bestelt, heeft een verwachting over de beleving, de warmte en het contact. Dat kopje koffie is slechts een middel daarin.

Eerlijk gezegd heb ik nog nooit zulke bevlogen collega’s gezien als hier.

Ook de inwoner die voor een paspoort komt, heeft een bepaalde verwachting over hoe hij geholpen wil worden. Dat paspoort zegt iets over identiteit en het heeft een waarde voor hem, haar of hen. Bijvoorbeeld omdat het reizen mogelijk maakt. Ook dat is dus een middel dat staat voor iets dat breder is”

Heb je er als manager veel werk aan om die dienstverlenende instelling over te brengen?

Hermannus: “Eerlijk gezegd heb ik nog nooit zulke bevlogen collega’s gezien als hier bij de gemeente Utrechtse Heuvelrug. Natuurlijk gaat bij ons niet alles goed, maar dat heeft veel meer te maken met de regels en de systemen waar we mee te maken hebben. Die botsen soms met die bevlogenheid. Dat frustreert en lijkt ons dan te beperken in het leveren van goede dienstverlening.

Het systeem gaat vaak uit van ‘zero defects’: er mag niks misgaan. Als er dan toch iets misgaat, is er de neiging om dat af te fakkelen en om alles dicht te timmeren. Maar dat gaat dan voorbij aan wat de bedoeling is. Als manager probeer ik een goede balans te vinden tussen de basis van ons systeem – rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid – en de bevlogen dienstverlening die we willen verlenen.”

Op welke momenten heb je die bevlogenheid het meest gevoeld?

Hermannus: “Ik voel het op heel veel momenten, maar zeker ook bij een paar grote gebeurtenissen. Dan heb ik het over de Coronatijd, de opvang van Oekraïners en over de valwind in Leersum op 18 juni 2021. Bij dat laatste zijn we met heel veel collega’s aan de slag gegaan, met en voor de inwoners. Met elkaar werken we er nog steeds aan om het dorp weer groen en mooi te maken. Dat zijn echte kippenvelmomenten

Maar ik voel die bevlogenheid ook bij kleinere gebeurtenissen. Zoals laatst toen twee inwoners vanwege een persoonlijke situatie, heel snel wilden trouwen. Daar zijn allerlei termijnen en regels voor. Met elkaar proberen we het binnen de regels toch ‘even’ te regelen. Dat doen we gewoon. Punt. Omdat een huwelijk in zo’n situatie voor die mensen heel veel impact heeft.”

Heb je die bevlogenheid als bestuurslid ook?

Hermannus: “Zeker, ik wil graag bijdragen. Volgens mij hebben alle 342 gemeenten voor 80% met dezelfde dingen te maken. En in veel gemeenten gebeuren goede dingen. Het is belangrijk om die kennis te delen en zo elkaar te helpen en ondersteunen. Dat neem ik bovendien weer mee terug naar mijn eigen organisatie.

Het is belangrijk om af en toe even stil te staan, terug te kijken en te genieten van wat je bereikt hebt.

Daarom heb ik met veel plezier de kwartaalbijeenkomst over Common Ground in november vorig jaar georganiseerd. Ik vind het mooi dat het gelukt is om mensen verrijkt naar buiten te laten gaan en iets opgestoken hebben. Dat ze blijer weggingen dan ze kwamen, dat is toch de instelling uit de horeca die ik heb meegenomen.”

Hoe houd je jezelf scherp hierbij?

Hermannus: “Fietsen. Ik heb een hartstochtelijk fietser en je kunt mij geen groter plezier doen dan me een berg op te laten klimmen. Ook al ben ik daar lichamelijk niet op gebouwd. Het genieten van het uitzicht, de ‘gesprekken’ met het asfalt, ik houd van alles ervan. Elke dag fiets ik naar mijn werk en onderweg verwerk ik alle indrukken en maak ik mijn hoofd leeg.

Fietsen is voor mij ook een metafoor over de reis van het vertrekpunt naar de top. Over met veel geduld genieten van wat ik tegenkom en onderweg afzien. Het is belangrijk om af en toe even stil te staan, terug te kijken en te genieten van wat je bereikt hebt. Tijdens de beklimming en in je werk onderweg je successen vieren, dat motiveert om verder te gaan.”

Meer weten

Als bestuurslid van de VDP houdt Hermannus zich onder andere bezig met communicatie, digitale inclusie (o.a. IDO’s) en de werkgroep Dienstverlening in Beweging. Je kunt Hermannus op Linkedin volgen.